Strona główna Wydarzenia / Events 65 Lat Polskiej Szkoły im. Henryka Sienkiewicza w Edmonton

65 Lat Polskiej Szkoły im. Henryka Sienkiewicza w Edmonton

291

W ponad 100 letniej historii Polonii w Albercie zawsze najbardziej dręczyła sprawa przyszłości dzieci. Zadawano sobie pytania: Jak zachować w naszych dzieciach język polski, polskie tradycje i obyczaje, jej historię i kulturę.

Po II wojnie światowej ta troska rodzicom niemal całkowicie opadła. Edmonton był miejscem, gdzie nastąpił duży napływ emigrantów, a ich większość stanowili kombatanci II wojny światowej, głownie żołnierzy z polskich jednostek wojskowych walczących na froncie zachodnim, którym nie dane było wracać do kraju ojczystego.

Wzrosła tez liczba dzieci. W organizowaniu nowego życia w obcym kraju i trosce o ich pokolenie urodzone w Kanadzie, za jeden najważniejszych celów postawili sobie wychowanie swych dzieci w duchu polskości, przy zachowaniu języka ojczystego rodziców.

We wrześniu 1954 roku na spotkaniu, w którym uczestniczyli: ks. Dr. Tadeusz Nagengast, Wanda Buska i Janina Jankowska-Zygiel, podjęto decyzję o zorganizowaniu polskiej szkoły sobotniej. Głównym celem tej nowej placówki miała być nauka języka polskiego, historii, geografii Polski, a także możliwość przekazywania młodemu pokoleniu wartości polskiej kultury, pielęgnowanie polskich tradycji narodowych i zaznajamianie z osiągnięciami Narodu Polskiego.

9 października 1954 r. odbyły się pierwsze zajęcia lekcyjne w Domu Polskim. Nikt nie myślał, że już w pierwszym roku szkolnym udział weźmie taka liczna rzesza dzieci i młodzieży. Około 80 dzieci podzielono na dwie grupy. Starszą uczyła pani Janina Zygiel, grupę młodsza pani Wanda Buski. Pierwszym kierownikiem szkoły został ksiądz Tadeusz Nagengast. W roku 1955 szkoła przyjęła nazwę Henryka Sienkiewicza a w roku 1956 zaczyna pracę nauczycielską pani Maria Chrzanowska. Po odejściu księdza Negengasta, nowy kierownik pan Andrzej Kupski wraz z zarządem KPK, Okręg Alberta zaprezentował mądrze opracowany Statut i Regulamin szkoły, który z małymi poprawkami służy do chwili obecnej. W roku 1964 pan Kupski postanowił wrócić do Polski i kierownictwo szkoły objęła pani Chrzanowska. Pojawili się nowi nauczyciele gotowi do pracy i pragnący służyć polskim dzieciom. Nie przyciągało ich do tej pracy skromne wynagrodzenie, lecz umiłowanie zawodu nauczycielskiego. Dobór nauczycieli nie był sprawą łatwą. Niewiele było nauczycieli, którzy z ręką na sercu mogli powiedzieć, że kochają pracę z hałaśliwymi i często nie przykładającymi się do pracy dziećmi. Większość nauczycielek to były matki, które zwykły przyprowadzać w soboty swe dzieci do szkoły.

Należały do nich panie: Gizella Plachcinska, Genowefa Możdżenska, Stefania Rudolfowa, Stefania Wawrzynowska, Zofia Hedingerowa, Maria Andrzejewska, Zofia Koprowska-Votova i Halina Gil. Po 30 latach działalności szkoły byli uczniowie zaczęli zasilać kadry nauczycielskie, jak na przykład Stanisław Kiryczuk, Helena Fita, Danuta Dorosz, Barbara Kościelak, Wanda Muszyńska i inne.

Od początku powstania szkoły z każdym rokiem wzrastała liczba uczniów i aktywnie zaczął działać Komitet Rodzicielski szkoły. Działalność szkoły od samego początku nie była łatwa. Brak odpowiednich pomieszczeń i kłopoty finansowe były poważnymi przeszkodami. Wysokość opłat, jakich wymagano od rodziców, często przewyższały możliwości finansowe rodzin. Z pomocą przyszły organizacje polonijne i polskie parafie. Komitet Rodzicielski wspólnie z gronem pedagogicznym nie ustawały w pracy organizując liczne imprezy dochodowe zasilające budżet szkoły.

Przez dłuższy czas zajęcia odbywały się w Domu Polskim, w szkole św. Bazylego i jakiś czas w Domu Weteranów. Po kilkuletnich staraniach szkoła otrzymała stałą siedzibę w budynku szkoły “Sacred Heart”. Finanse poprawiły się, kiedy w ramach wielokulturowości rząd prowincjalny oraz federalny zaczęły regularnie udzielać pomocy finansowej. Patronat nad szkołą objął Kongres Polonii Kanadyjskiej. Mimo wielu trudności szkoła funkcjonowała nadal dzięki zaangażowaniu i poświęceniu wielu osób. Stała się również ważnym ośrodkiem kulturalno-oświatowym edmontońskiej Polonii.

W roku 1972 do Edmontonu przyjechały z Wrocławia siostry służebniczki, dzięki staraniom ówczesnego proboszcza parafii Różańca Świętego ks. Stanisława Wachowicza i zaraz włączyły się do pracy w szkole. Oprócz regularnej pracy nauczycielskiej, na prośbę rodziców prowadziły krótkie kursy religijne i brały udział w organizowaniu różnych imprez.

W latach 1980-tych do Edmontonu przyjechało wielu emigrantów, przeważnie młode rodziny. Ilość uczniów w szkole wzrosła i zatrudniono więcej nauczycieli. W roku 1987 szkoła miała już 240 uczniów uczęszczających do przedszkola, zerówki oraz ośmiu klas.

Jesienią 1987 roku po wieloletniej pracy nauczycielskiej pani Maria Chrzanowska przeszła na emeryturę, a kierownictwo szkoły przejęła pani mgr. Alicja Stasiak, która prowadziła szkołę im. Sienkiewicza przez 10 lat aż do śmierci w grudniu 1998 roku. Dla upamiętnienia pełnej oddania i poświęcenia pracy pedagogicznej pani Alicji Stasiak ufundowano puchar przechodni jej imienia nadawany za wzorową postawę uczniowską.

Od roku szkolnego 1998 obowiązki kierownika szkoły powierzono panu Andrzejowi Proczkowskiemu. Szkoła nadal tętni bogatym życiem kulturalno-oświatowym. Odbywa się w tym czasie wiele konkursów recytatorskich i plastycznych organizowanych przez Związek Nauczycielstwa Polskiego, Oddział Edmonton i Fundację Pomocy Dzieciom im. Magdy Tomczak. Wielu uczniów plasowało się na czołowych miejscach w licznych konkursach.

Wręcz wzruszające było słuchanie długich i trudnych tekstów, recytowanych bezbłędnie po polsku przez urodzone tutaj dzieci.

W roku 2001, po burzliwych dyskusjach, rodzice uczniów zdecydowali się skorzystać z prawa wyboru dla swoich dzieci statusu szkoły akredytowanej. Zmiana statusu kwalifikowała szkołę do uzyskiwania wsparcia finansowego w ramach programu rządu prowincjonalnego, o wspieraniu szkol prywatnych.

Do końca roku szkolnego 2002/2003 Polska Szkoła Sobotnia im. Henryka Sienkiewicza po patronatem Kongresu Polonii Kanadyjskiej Okręg Alberta została przekształcona na Szkolę Polską im. Henryka Sienkiewicza z kanadyjską nazwą „Polish Sienkiewicz School”

30 czerwca 2001 roku kierowniczką szkoły została pani Krystyna Dembowska, która pełni tę funkcję do chwili obecnej. Już na początku kadencji pani Dembowskiej w szkole nastąpiło wiele pozytywnych zmian.

Po raz pierwszy wprowadzono klasę dziewiątą. Wydłużono czas zajęć: od godz. 9:00 do 12:30. Szkoła uzyskała pozwolenie na wprowadzenie do programu nauki Języka Polskiego 15 oraz 25 i 35, jak również udzielanie tzw. kredytów. Pracowitość i energia pani Dembowskiej widoczna jest na każdym kroku. Wzorowa współpraca z Komitetem Rodzicielskim przynosi wiele korzyści uczniom. Szkoła posiada obecnie młodą, wysoko – kwalifikowana kadrę nauczycielską. A uczniowie w dalszym ciągu odnoszą sukcesy. Podczas tegorocznego Opłatka KPK Alberta w ubiegłym tygodniu obecny był reprezentant Ambasadora RP w Kanadzie pan Mikolaj Cholewicz, który w imieniu Konsula Generalnego w Vancouver przekazał na ręce pani Krystyny Dembowskiej Dyplom Uznania z okazji 65 rocznicy Sobotniej Szkoły im. Henryka Sienkiewicza.

Szkoła to niezmiernie ważny element w życiu każdego człowieka, a jej jubileusz to czas podsumowań, wspomnień i refleksji. Jubileusz 65 lecia to niezwykłe i wzruszające wydarzenie dla osób związanych z ta szkołą, których nie sposób wszystkich wymienić, a są to setki nauczycieli i absolwentów, którzy tworzyli piękną historię tej szkoły, z której my teraz możemy być bardzo dumni. Gratulujemy gorąco pięknego Jubileuszu i dziękujemy za godny szacunku dorobek w służbie polskiej młodzieży.

Bogdan Koral Konikowski