Ur. w Dzierżanowie, w pobożnej rodzinie ubogich rolników. Od młodości czciciel Matki Najświętszej. W wieku 18 lat pomaga w utrzymaniu rodziny, później pracuje także w fabrykach w Niemczech. Tam ulega wypadkowi i traci wzrok. Zostaje cudownie uzdrowiony w czasie Drogi Krzyżowej.

W Niemczech styka się z oblatami. Dzięki ich pomocy rozpoczyna naukę w Kolegium św. Karola w Valkenburgu. Wstępuje do nowicjatu i składa śluby jako brat zakonny. Pracując na misji w Kanadzie, ulega w 1897 r. wypadkowi: maszyna miażdży mu prawą rękę. W 1911 r. zostaje skierowany do junioratu w Edmonton. Tam prowadzi pralnię i kotłownię, dba o porządek w klasztorze i jego otoczeniu, jest także zakrystianem. Daje dobry przykład sumienności, modlitwy i wytrwałości oraz służy dobrą radą, modlitwą i pokutą, podejmowaną cicho i w ukryciu.

Umiera w wieku 81 lat. Jego grób jest nawiedzany przez rzesze wiernych.
Proces beatyfikacyjny brata Antoniego Kowalczyka rozpoczął się w Edmontonie (w Kanadzie) 21 kwietnia 1952 r. Natomiast 27 marca 2013 r. papież Franciszek podpisał dekret o heroiczności cnót Sługi Bożego. Od tego momentu przysługuje mu tytuł Czcigodny. W praktyce oznacza to, że jego proces beatyfikacyjny został zakończony. Jednak, aby mógł być beatyfikowany potrzeba jeszcze stwierdzenia jakiegoś udokumentowanego cudu dokonanego dzięki wstawiennictwu Czcigodnego Brata. O taki cud trzeba się modlić przywołując wstawiennictwa br. Antoniego w sytuacjach, o których zwykliśmy mówić, że “tylko cud może pomóc”.