W dniu 24 czerwca br. odbędzie się kolejny, doroczny Odpust Polonijny w Webster k. Grande Prairie. Uroczystość odpustowa nie tylko stanowi świętowanie tego dnia, ale również jest okazją, aby złożyć wizytę Polakom rozsianym w dalekiej, północnej Albercie. W latach międzywojennych polscy pionierzy osiedlali się tutaj po opuszczeniu ojczystego kraju w poszukiwaniu lepszego życia dla siebie i swoich bliskich. Wybrana przez nich droga była niewątpliwie trudną, wiele w tej wędrówce było niepowodzeń i rozczarowań. Niemniej docierając do celu starali się jak najrzetelniej wykonywać swoje obowiązki nie zapominając równocześnie o wartościach przywiezionych z kraju ojczystego. To tutaj już w 1943 roku utworzono oficjalną organizację mającą na celu pielęgnowanie i propagowanie ojczystych wartości na kanadyjskiej ziemi. Założycielem Towarzystwa Polsko-Kanadyjskiego w Grande Prairie był Walter Konowecki, przybyły do regionu w 1928 z kieleckiego. Rozwijające się stowarzyszenie skupiało Polaków z miasta oraz jego okolic, starając się umacniać wieź między Polakami i pozostając w stałym kontakcie z Kongresem Polonijnym w Kanadzie. Kolejnym prezesem został Antoni Wozniak, jeden z pierwszych przybyłych w te rejony Polaków. Podczas wieloletniej kadencji był bardzo zaangażowany w życie polonijne i rozwój stowarzyszenia, oferując pomoc moralną i finansową nowoprzybyłym polskim imigrantom.
Wykruszyły się już szeregi dzielnych polskich pionierów. We wsi Webster niedaleko Grande Prairie pozostała po nich Grota, na której znajduje się mosiężna tablica z napisem w jeżyku angielskim: “Most of the settlers in the Webster were of Polish descent, since 1927. In the early 1930s a Catholic Church was built on the south side of the grotto. The main church carpenters were Alojzy Wrzosek and Stanislaw Siluch. First resident priest, Fr. Joachim Michałowski, OMI, a newly ordained priest from Poland served from 1938 until 1951. His replecament, Fr. Josef Lucas, served from 1953 to 1957 and was instrumental in building the grotto. In 1954, Alojzy Wrzosek and Julian Grotkowski, with the help of many dedicated settlers from the Webster and Sexmith areas, constructed the stone grotto. Polish settlers celebrate an ongoing annual pilgrimage at the Grotto to commemorate the Sacred Heart of Jesus and the Virgin Mary. In 1964 the church was struck by lightning and burned to the ground”.
Choć większość Polonii wyprowadziła się z rejonów Webster, do dziś cmentarz i symboliczna polska grota znajduje się pod opieką Polonii z Grande Prairie. Ważną cześć Webster stanowi również ustawiona przy grocie kabina leśna, w której ks. Michałowski spędził pierwsza zimę podczas swej posługi kapłańskiej w Webster. Domek ten jest swoistym miniaturowym muzeum, w którym znaleźć można eksponaty-rzeczy codziennego użytku, należące do pierwszych polskich emigrantów na tej ziemi. Pomniki te przypominają nam, że dzięki ich pracy, wytrwałości i wierze, Grande Prairie nadal tętni polonijnym życiem. Tym razem młodsze pokolenie oraz Polacy z „Solidarnościowej” emigracji kontynuują wizje tych, co byli przed nimi. Dziś w skupisku polonijnym w Grande Prairie i jej okolicy, znajdują się osoby, które szczególnie zasługują na wyróżnienie. W 2008 roku odbyła się uroczysta gala mająca na celu upamiętnienie 65 rocznicy istnienia Towarzystwa Polsko-Kanadyjskiego w Grande Prerie. Oprócz zaproszonych członków organizacji znaleźli się goście honorowi, a wśród nich miedzy innymi byli prezesi stowarzyszenia – Ambroży Sałacki, Ernest Horabik, Marek Wilk, Kazimierz Dul, Mirosław Bator, Tadeusz Łukasiewicz i Jacek Bator. W uroczystości udział również wzięli: Maciej Krych, Konsul Generalny RP w Vancouver, John Szumlas, Konsul Honorowy w Edmonton, Zygmunt Potocki, Konsul Honorowy z Calgary, a także przedstawiciele rządowi z prowincji Alberta. Ważnym punktem obchodów jubileuszu było przyznanie Walterowi Paszkowskiemu Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej za wybitny wkład w działalność łącząca Polskę z Kanada. Pan Paszkowski, syn polskich imigrantów przybyłych do Sexmith w 1930 roku, przez długie lata udzielał się z wielkim zaangażowaniem nie tylko w rozwój polsko-kanadyjskiej przyjaźni, ale również w życie polityczne i gospodarcze. Darzony wielkim szacunkiem i sympatią do dziś jest uważany za wielką osobistość regionu.
W Grande Prairie i okolicy mieszka obecnie około 350 Polaków – niektórzy są potomkami pierwszej fali emigracyjnej z początków XX wieku, cześć z nich przybyła do Kanady po drugiej wojnie światowej, cześć znalazła tu azyl polityczny podczas panującego w Polsce komunizmu, cześć stanowi zupełnie nową generację, przybyłą tu już w dwudziestym pierwszym wieku. Choć Polacy wciąż dbają o zachowanie ojczystej tradycji, kultury, obyczajów I języka, potrafili oni doskonale zaadoptować się do nowych warunków i uczynić Kanadę nowym domem. Niektórzy z nich wciąż trudnią się pracą na roli, choć większość pracuje w mieście. Członkowie współczesnej Polonii w Grande Prairie znaleźli zatrudnienie miedzy innymi w przemyśle wydobywczym, szkolnictwie, budownictwie, lecznictwie, a niektórzy prowadzą nawet prosperujące prywatne firmy. Przez ostatnie lata Polonia w Grande Prairie i okolic była otoczona opieką duszpasterską przez księdza Leona Klera, rezydującego w kościele Niepokalanego Poczęcia w Sexmith do 2007 roku, a ojciec Rajmud Dorawa pełni posługę kapłańską w Kościele Świętego Józefa w Grande Prairie od 2011.
Stowarzyszenie Polsko-Kanadyjskie w Grande Prairie działa dziś prężnie pod kierownictwem pani prezes Jagody Wilk, piastującej swe stanowisko od 2007 roku. Zarząd towarzystwa spotyka się regularnie i odpowiedzialny jest za organizowanie corocznych uroczystości. Wśród nich nigdy nie brakuje bożonarodzeniowej mszy i poczęstunku, święcenia pokarmów wielkanocnych czy powakacyjnego pikniku polonijnego. Najważniejszym jednak punktem dla niektórych do dziś pozostaje msza odpustowa przy grocie Webster. To tam przy wspólnej modlitwie w szczególny sposób odczuwa się przynależność do polskiej wspólnoty z daleka od Ojczyzny.
Z. Cynar – Polonia Edmonton News
