Zmarł Rajmund Pierzchajło, zasłużony nauczyciel i wielki społecznik. Polonia straciła osobę bezgranicznie oddaną sprawie polskości, był przykładem patriotyzmu i dumy narodowej. Raymund urodził się 19 lipca 1920 r. w Wilanowie. W 1941 r. Raymund poświęcił się, by pomóc swojemu bratu uciec przed gestapo. Przeżył piekło niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, spędził tam 4 lata, jako więzień polityczny. Rajmund był też świadkiem zgłoszenia się na śmierć ojca Kolbego (oczywiście Rajmund nie wiedział wtedy, kto to był), stał w którymś rzędzie za nim i kiedy próbował się przedostać do przodu dotkną jego ramienia i powiedział mniej więcej tak “przepraszam, chciałbym przejść”. Kiedy stanął przed esesmanem i powiedział doskonałą niemczyzną, czego chce, ten go zapytał, kim jest z zawodu? Ojciec Kolbe powiedział “Jestem księdzem katolickim” Esesman zsiniał ze złości na twarzy, oddal komendę komuś innemu i zaraz odszedł.
Koniec wojny zastał Rajmunda w obozie dla uchodźców polskich w Niemczech. Tam też spotkał Jadwigę i zdecydowali przejść przez życie razem. Przez pierwsze 4 lata małżeństwa borykali się z trudnościami życia w zniszczonych wojną Niemczech, bo tak długo czekali na emigrację.
Dla państwa Pierzchajłów, jak i dla wielu Polaków zakończenie wojny oznaczało wielkie rozczarowanie i dramat, którego źródłem była zdrada aliantów. Z powodu tej zdrady Polska znalazła się po pręgieżem Stalina i powrót do Polski komunistycznej był niemożliwy.
Radosna wiadomość o możliwości emigracji do Kanady nadeszła wiosną 1949 roku.
W Kanadzie zaczęli nowe życie od ciężkiej pracy fizycznej. Nie zrezygnowali z edukacji. Jadwiga ukończyła studia pedagogiczne(B.Ed.) i została nauczycielką. Rajmund zdobył kwalifikacje mechanika samolotowego, a po ukończeniu studiów na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Alberty(również z tytułem B.Ed.) uczył przez wiele lat mechaniki w szkole średniej w Edmonton.
Dochowali się trzech synów i jednej córki – wszystkim zapewniając wysokie kwalifikacje.
Gdy dzieci podrosły, oboje włączyli się intensywnie w nurt pracy społecznej w organizacjach polonijnych, głównie w Kongresie Polonii Kanadyjskiej (Okręg Alberta), w Towarzystwie-Polsko Kanadyjskim i Federacji Polek w Kanadzie, Ogniwo Nr. 3 w Edmonton. Rajmund pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji organizacyjnych w dwóch pierwszych a Jadwiga położyła wielkie zasługi, jako przewodnicząca Federacji Polek w latach 1973-84 oraz jako wiceprezes terenowy KPKOA. Pp. Pierzchajłowie pierwsi zorganizowali polski pawilon w czasie Festiwalu etnicznego “Heritage Days” i prowadzili go przez 6 lat(do r. 1984)
Zdobyte pieniądze wspierały w Polsce jedenaście zakładów opieki społecznej, prowadzonych przez zakonnice. Jako przewodnicząca Ogniwa, Jadwiga kładła nacisk na akcje kulturalne. W Muzeum Prowincjonalnym Alberty, zorganizowała wiele imprez artystycznych; koncertów muzyki poważnej, wieczorów muzyczno-literackich, a nawet przedstawienie teatralne o Szopenie.
Z ramienia KPK Alberty przewodniczyła Komitetowi Pomocy Uchodźcom dla tzw. emigracji solidarnościowej, i z tego tytułu przyczyniła się do sprowadzenia do Alberty 1741 osób. Dom państwa Pierzchajłów, szczególnie na początku akcji imigracyjnej zamienił się w biuro, gdzie nieustannie dzwonił telefon. Polacy telefonowali z Niemiec, Austrii, Grecji, Włoch, błagając o sprowadzenie ich do Kanady. Na telefony odpowiadał przeważnie Rajmund – cierpliwie i spokojnie udzielając informacji, a tym samym budził nadzieje, które w większości przypadków się spełniły, dzięki poświeceniu obojga małżonków. Oboje dobrze pamiętali długi okres oczekiwania i niepewności, jaki sami przeżyli w latach 1945-49 w Niemczech. Rezydencja p. Pierzchajłów przy 156 ulicy zamieniła się w bezpłatny hotel, w którym nowi przybysze do Kanady znajdowali tymczasowy przytulny kąt, jedzenie i pomoc. Jedni zatrzymywali się tam na parę dni, inni na parę tygodni, ale byli i tacy, co mieszkali tam przez miesiące. Wiele osób pp. Pierzchajłowie sponsorowali prywatnie.
Do ważnych osiągnieć p. Pierzchajłów należy też zorganizowanie w r. 1986 Klubu “Przyjaźń” dla seniorów. Klub działa do chwili obecnej a spotkania odbywają się w każdy czwartek. W ramach pracy w Klubie pp. Pierzchajłowie organizowali dla członków kursy języka angielskiego, prelekcje, wycieczki i nawet ćwiczenia gimnastyczne. Taka ofiarność i życzliwość dla ludzi to niewątpliwie rzadkie zjawisko w szybko zmieniającym się współczesnym świecie.
Zawsze największą ich troską był los Polaków na Wschodzie(w b. ZSRR) gdzie nigdy nie szczędzili pieniędzy na akcje, które uznawali za potrzebne i pożyteczne. W roku 1996 zamiast kwiatów z okazji Złotych Godów zasugerowali datek na Fundusz Pomocy Polakom na Litwie.
Za swą działalność p. Jadwiga otrzymała “Achievement Award” od premiera Alberty, Złotą Odznakę od Zarządu Głównego KPK i Złoty Krzyż Zasługi od rządu polskiego na uchodźstwie. Pan Rajmund otrzymał “Medal Stulecia Alberty” Nie sposób wymienić wszystkie osiągniecia społeczne pp. Pierzchajłów dla dobra innych. Jako osoby wielkiego serca, szlachetności i dobroci, zasłużyli sobie na trwale miejsce w historii Wielkich Polaków w Albercie.
Alfred Montapert powiedział, że: Monument wielkiego człowieka nie jest z granitu lub marmuru lub brązu, lecz składa się z jego dobroci, jego dobrych uczynków, jego miłości i jego współczucia.
Państwo Pierzchajłowie takim Monumentem pozostaną w naszej pamięci. Niech odpoczywają w pokoju wiecznym. Amen.
Zygmunt Cynar – Polonia Edmonton News
Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się modlitwami w czwartek 24 maja 2018 r. o godz. 20: 00 w kaplicy Connelly-Mckinley przy 10011-114 Street. Msza św. pogrzebowa odbędzie w piątek 25 maja o godz. 10: 00 w kościele Różańca Świętego przy 11484 – 106 Street z procesją pogrzebowa na cmentarz Świętego Krzyża.
A Prayer Service for Rajmund will be held at 8:00 pm on Thursday, May 24, 2018 at Connelly-McKinley Funeral Home, 10011-114 Street, Edmonton. Funeral Mass will take place on Friday, May 25 at 10:00 am at Holy Rosary Parish, 11485-106 Street, Edmonton. Interment to follow at Holy Cross Cemetery.
